Van oudsher vragen mensen zich af wie ze zijn en wat hen raakt. Wat de grond van hun bestaan is. En ook al verschillen de antwoorden van mensen in de tijdgeest of cultuur, telkens opnieuw wordt het leven van alledag verbonden aan wat ons overstijgt: ‘moeder aarde’, ‘onze voorouders’ en voor velen ook ‘het goddelijke’.
Opvallend is de taal waarin deze levensvragen worden verwoord aan de hand van beelden en metaforen die afkomstig zijn uit de boerencultuur, zoals de zaaier die zaait om te kunnen oogsten. Telkens wanneer we ons bewust zijn van de herkomst van ons voedsel, de graankorrel die ontkiemt in de lente, het kalf wat geboren wordt of de kievit die wordt bedreigd in zijn bestaan, gebeurt er iets. Dat zijn de momenten dat we geraakt worden door de oerkracht van de natuur, door wat groeit en bloeit, door leven en dood. Die momenten maken ons stil of zetten aan tot bezinning. Het geeft nieuwe en andere ervaringen van de werkelijkheid. Er ontstaat ruimte voor verwondering en ontzag voor boerenwaarden. Boerenwaarden die van generatie op generatie worden doorgegeven.
Geïnspireerd door deze boerenwaarden, die voor veel mensen betekenisvol kunnen zijn, is de boerenpelgrimstocht ontstaan. Een boerenpelgrimstocht die open staat voor alle mensen, onafhankelijk van religie. De tocht voert de wandelaar langs boerenwaarden en geeft ruimte voor bezinning en verbinding, om op verhaal te komen bij een Boer en Mens.
